سریالی که فراتر از زمان خود، و شاید حتی فراتر از سریال‌های آینده‌اش بود؛ The Wire، الماسی ناشناخته در ایران!
بحث در مورد ماهیت کار پلیس در آمریکا همواره داغ بوده است. با این حال، برنامه‌های تلویزیونی پلیسی، یکی از پایه‌های اصلی این صنعت محسوب می‌شوند. بسیاری از ویژگی‌های بصری سریال‌های امروزی، تحت تاثیر رویکرد هنری‌ای قرار دارد که «مایکل مان» با سریال کلاسیک «میامی وایس» وارد برنامه‌ها کرد. سریال‌هایی مثل «مانک»، «کسل»، «Criminal Minds» و «NCIS» همچنان بسیار محبوب هستند. این برنامه‌ها با استفاده از فرمولی موفق، بینندگان زیادی را جذب کرده‌اند، اما واقعیت کار پلیس را به شکل درستی نشان نمی‌دهند. با این حال، تحقیقات و دیدگاه عمیقی که «دیوید سایمون» به سریال «وایر» در شبکه HBO آورد، باعث شد این مجموعه به یکی از دقیق‌ترین سریال‌های پلیسی ساخته‌شده تبدیل شود.
سریال تحسین‌شده‌ی Wire در مورد چیست؟
شبکه HBO در اوایل قرن ۲۱ سریال‌های درام تاثیرگذاری زیادی تولید کرد. اما سریال «وایر» به خاطر روایت چندلایه و خلاقانه‌اش، بین سریال‌های پلیسی متمایز شد. داستان این سریال در بالتیمور مدرن روایت می‌شود و با نمایش تلاش‌های همزمان پلیس و خلافکاران برای رسیدن به اهدافشان، سعی می‌کند حس همدردی را در بیننده برانگیزد. دیوید سایمون با بررسی ماهیت دوره‌ای تجارت مواد مخدر، توانست شخصیت‌های قابل درکی را در هر دو طرف قانون پیدا کند. فصل اول «وایر» تقریبا به طور کامل روی تحقیقات کارآگاه جیمی مک‌ناتلی (با بازی دومینیک وست) و همکارش ویلیام مورلند (با بازی وندل پیرس) تمرکز می‌کند که تلاش می‌کنند سلطان مواد مخدر، ایوان بارکسدیل (با بازی وود هریس) و دست راستش، استرینگر بل (با بازی ادریس البا) را گیر بیندازند. خیلی زود مشخص می‌شود که برهم زدن عملیات ایوان، تاثیراتی عمیقی روی تمام سطوح زیرساخت بالتیمور خواهد گذاشت.
هرچند قسمت‌های ابتدایی، درگیری اصلی سریال را پایه‌ریزی می‌کنند، هر فصل بعدی از «وایر» عمیق‌تر به بخش‌های مختلف زیرساخت بالتیمور می‌پردازد. فصل دوم با کنار گذاشتن بسیاری از شخصیت‌های اصلی، به سراغ مشکلات فرانک سوبوتکا (با بازی کریس باور)، خزانه‌دار اسکله می‌رود که با آلوده شدن سیستم بندر شهر به قاچاق، برای حفظ صداقت خود تلاش می‌کند. فصل سوم با ظهور تامی کارتی (با بازی آیدن گیلن)، نامزد جاه‌طلب شهرداری که قصد جایگزینی شهردار فاسد فعلی، کلارنس رویس (با بازی گلین تورمن) را دارد، تاثیر انتخابات محلی را بررسی می‌کند. فصل چهارم نشان می‌دهد که سیاست شکننده شهر چه عواقبی برای سیستم آموزشی داشته است و فصل پنجم با عقب‌نشینی، به نحوه‌ی درک رویدادهای سریال توسط روزنامه‌نگاران محلی با جاه‌طلبی‌های خودشان می‌پردازد.
علی‌رغم صحنه‌های تکان‌دهنده‌ی فراوان، سریال «وایر» از تجربیات واقعی دیوید سایمون به عنوان خبرنگاری که جرائم بالتیمور را پوشش می‌داد، الهام گرفته شده است. سایمون پس از مشاهده‌ی کمبودهای اداره پلیس محلی و ناتوانی شهر در بازپروری مصرف‌کنندگان سابق مواد مخدر، اعلام کرد که می‌خواهد سریالی بسازد که از «ایجاد مناطق جنگی توسط دولت» که «تنها موتور محرک اقتصادی آن‌ها تجارت مواد مخدر خودبسط است» انتقاد کند. روزنامه‌نگاران منطقه‌ی بالتیمور این سریال را به خاطر به تصویر کشیدن «دنیای عادی‌ترِ صدها هزار بالتیموریِ معمولی با مشکلات عادی‌تر» ستوده‌اند.
وایر واقعی به نظر می‌رسد؛ چون بر اساس زندگی انسان‌های واقعی است!
یکی از نقاط قوت سریال «وایر» بازیگران فوق‌العاده آن است. این سریال باعث درخشش بازیگرانی مثل مایکل بی. جوردن و لانس ردیک شد و توانست گروهی متعادل از بازیگران را بدون شخصیت اصلی مشخص، گرد هم آورد. در کنار بازیگران حرفه‌ای، بسیاری از مقامات دولتی و افسران پلیس واقعی بالتیمور نیز در نقش خودشان در سریال حضور دارند. حضور این افراد به باورپذیری و واقع‌گرایی وقایع سریال در شهر بالتیمور کمک کرده است.
در حالی که بسیاری از بازیگران سریال با ایفای نقش خود به شهرت رسیدند، شخصیت عمر لیتل بر اساس فردی واقعی ساخته شده است. دیوید سایمون در زمان پوشش اخبار جرم و جنایت در بالتیمور با دنی اندروز، یک فروشنده سابق مواد مخدر که بعدها به دزدی مسلحانه از دیگر فروشندگان روی آورد، آشنا شد. پس از ترک اعتیاد و گذراندن دوران محکومیت، اندروز به عنوان مشاور در سریال وایر فعالیت کرد و به سایمون در به تصویر کشیدن نظام بازپروری شهر کمک کرد. داستان حیرت‌انگیز دنی، الهام‌بخش مسیر قهرمانانه و مرگ تکان‌دهنده عمر لیتل در فصل پنجم سریال شد که یکی از بهترین خطوط داستانی وایر شناخته می‌شود.
